📍 Locatie: De Mediakathedraal

In een overdadige studio die meer weg heeft van een heiligdom dan een radiostudio, verzamelen zich Vlaamse BV’s uit de mediawereld. Onder hen zit Bart D.R., een voormalig populaire radiopresentator die jarenlang de jonge doelgroep wist te boeien op MNM en later Nostalgie, maar die nu in opspraak is vanwege ernstige beschuldigingen rondom bezit van kindermisbruikbeelden. Deze zaak werd aan het rollen gebracht door zijn echtgenote, die de beelden ontdekte en de politie inschakelde.

Ook aanwezig zijn een aantal mediaproducers en programmaleiders die al langer beschuldigd worden van toxisch leiderschap: een patroon van manipulatie, intimidatie en het bagatelliseren van klachten binnen hun teams. Onder hen is de mysterieuze PR-goeroe die bekendstaat om zijn gladde praatjes en het wegmoffelen van interne schandalen.

Op het altaar van deze mediakathedraal staat Bob, de cynische presentator in latex priestergewaad, met een wodkaglas in de hand en een gouden microfoon als scepter, klaar om de hypocrisie te ontmaskeren.

“Welkom, gelovigen van de Edele Orde der Onberispelijke Bekenden! Vandaag eren wij… de gladde glimlach! Die perfect gecureerde Instagram-lach waarmee men achter de schermen misbruik verbergt, stagiairs uitzuigt en grensoverschrijdend gedrag platpoetst met #radiolove.”

🏆 Prijzenregen van hypocrisie

• De Vlekkeloze Vuile Handen Trofee – uitgereikt aan iedereen die jarenlang kindermisbruik en andere grove misdrijven wist te verbergen dankzij het gebrek aan transparantie binnen Vlaamse media.
• De Omerta-oorkonde – toegekend aan de mediabazen die altijd beweerden “geen weet te hebben van klachten”, terwijl insiders fluisteren over een cultuur van zwijgen en wegkijken.
• De Soundboard-Spinazieprijs – voor programmamakers die hun grensoverschrijdend gedrag wisten te verhullen als “artistieke visie” of “uitzonderlijk talent”.

“En de Lifetime Excuse Award gaat naar… iedereen die liever hits produceerde dan meldingen doorstuurde! Applaus voor jullie omerta.”

🎙 Live aan de biechtstoel

Op het podium zit een kartonnen pop die Bart D.R. symboliseert, gehuld in het radiokostuum van weleer, zijn gezicht bevroren in een grijns die het ongemak maskeren moet. Terwijl Bob vragen stelt die branden, duikt telkens een PR-woordvoerder van VRT op om de publieke schade te beperken. Zinnen als “We nemen dit ernstig”, “De samenwerking werd in onderling overleg beëindigd” en “Er loopt een intern onderzoek” klinken als holle mantra’s door de zaal.

Op de achtergrond draait een haperend deuntje van “All You Need Is Love” op repeat, alsof het vrolijke deuntje de wanhoop moet verdoezelen.

💣 De climax

Dan breekt het moment aan waarop slachtoffers en klokkenluiders de studio betreden met megafoons en een digitale berg aan bewijzen. Ze schreeuwen:

“Wij zijn geen PR-risico. Wij zijn mensen!”

Hun komst maakt duidelijk dat de Vlaamse radiowereld nog lange weg te gaan heeft in het erkennen van het leed en het aanpakken van de structurele problemen.

🎤 BOB’s Slotwoord (met echo):

“Zolang jullie de ratten een podium geven, blijft de muziek van Vlaanderen stinken naar muffe kelderbeelden. Misschien tijd om de stekker eruit te trekken… voor er nog meer vuilnis in je koptelefoon sijpelt.”