Bariatrische chirurgie, afslankmedicatie en gentherapie: oplossing of probleemverschuiving?
Auteur: Luca (redactie)
Datum: 19 juli 2025
Klik op de afbeelding om te vergroten – een visuele confrontatie met de tol van decennialange afslankobsessie.
Zijn er na een maagverkleining ook op lange termijn ernstige complicaties mogelijk?
“Is het waar dat bij maagverkleiningen er serieuze complicaties kunnen optreden, zelfs na een succesvolle operatie, zoals problemen met de schildklier of andere organen?”
Ja, dat klopt. Zelfs na een technisch geslaagde maagverkleining (zoals een gastric bypass of sleeve gastrectomie), blijven er reële gezondheidsrisico’s bestaan, vaak zelfs pas jaren later zichtbaar. Hieronder een overzicht van mogelijke langetermijneffecten:
1. Fysieke complicaties
- Voedings- en vitaminetekorten: Vooral bij gastric bypass ontstaat snel een tekort aan vitamine B12, ijzer, calcium, D en foliumzuur. Dat kan leiden tot bloedarmoede, zenuwschade of botontkalking.
- Dumpingsyndroom: Door een versnelde maaglediging krijgen patiënten last van misselijkheid, diarree of hartkloppingen na het eten.
- Galstenen, darmobstructies of maagzweren komen vaker voor na de ingreep.
- Gewichtsherstel is geen uitzondering. 15 tot 35% van de patiënten komt na enkele jaren weer aan.
2. Hormonale en metabole complicaties
- Schildklierproblemen: Door hormonale verstoringen of gewichtsverlies verandert de werking van de TSH, T3 en T4. Sommige patiënten moeten hun medicatie bijstellen.
- Hormoonontregeling: Het lichaam regelt honger via ghreline en verzadiging via leptine. Die balans kan blijvend verstoord raken.
3. Psychische en sociale effecten
- Depressie, eetstoornissen en verslavingen (zoals alcoholmisbruik) nemen toe na de ingreep.
- Relatieproblemen en identiteitscrises komen vaak voor na drastisch gewichtsverlies.
👉 Daarom wordt een levenslange multidisciplinaire opvolging sterk aangeraden.
Kunnen jaren na de operatie nog maag- of darmperforaties ontstaan?
“Na jaren kunnen er ook perforaties ontstaan van de darm of de maag?”
Ja. Ook jaren na een succesvolle ingreep kunnen er ernstige complicaties zoals perforaties optreden.
Wat is een perforatie?
Een perforatie is een scheur in de maag- of darmwand waardoor maagzuur of darminhoud in de buikholte lekt. Dit veroorzaakt vaak een levensbedreigende buikvliesontsteking (peritonitis).
Oorzaken van late perforaties
- Maagzweren op de hechting of overgang tussen pouch en darm
- Littekens, vernauwingen of chronische irritatie
- Gebruik van NSAID’s zoals ibuprofen
- Roken, alcohol of trauma
- Slechte voedingstoestand of vitaminetekorten
Symptomen
- Plots hevige buikpijn
- Koorts, rillingen
- Braken, misselijkheid
- Schouderpijn (gerefereerde pijn)
- “Plankharde” buik
Een perforatie vereist onmiddellijke medische interventie.
Zijn de nieuwe afslankmedicatie en gentherapieën veiliger?
“Dus kunnen ook bij de nieuwere afslankingsmiddelen serieuze complicaties optreden, zoals wat je eerst aanhaalde door ontregelde gastro? En wat met die nieuwe gentherapie om af te slanken?”
1. Medicatie zoals GLP-1 agonisten (bijv. Ozempic, Wegovy, Mounjaro)
Deze medicijnen bootsen het hormoon GLP-1 na, wat zorgt voor:
- Tragere maaglediging
- Verzadiging en verminderde eetlust
- Meer insulineproductie bij eten
Mogelijke bijwerkingen en risico’s
- Gastroparese (maagverlamming), mogelijk blijvend
- Diarree, misselijkheid, constipatie
- Galstenen, pancreatitis
- Spierverlies i.p.v. puur vetverlies
- Jojo-effect na stoppen
- Psychische klachten zoals depressie, angst of eetstoornissen
Volgens een studie in JAMA (2024) komt meer dan 60% van het gewicht terug na het stoppen.
2. Gentherapie voor gewichtsverlies
Er wordt geëxperimenteerd met genetische aanpassingen aan het FGF21-gen, leptinesignalen en andere metabolische processen.
Risico’s van gentherapie
- Onomkeerbare hormonale verstoring
- Verhoogd risico op kanker
- Invloed op voortplanting, hersenen, stofwisseling
- Auto-immuunreacties
- Onbedoelde effecten op andere organen of genen
Tot op vandaag is geen enkele gentherapie voor afslanking goedgekeurd door het EMA of FDA.
Epiloog: Een korte geschiedenis van gevaarlijke afslankhypes
Let op: De geschiedenis herhaalt zich vaak – zeker als het over gewichtsverlies gaat. De afgelopen 100 jaar doken er talloze zogenaamde “wondermiddelen” op die achteraf schadelijk, ineffectief of ronduit gevaarlijk bleken. De nieuwe afslankgolven van vandaag (GLP-1, gentherapie…) staan niet los van deze geschiedenis.
Enkele beruchte voorbeelden uit het verleden:
- Amphetamines (jaren 1930–1970): werden massaal voorgeschreven als eetlustremmer onder merknamen als Dexedrine en Obetrol. Veroorzaakten verslaving, hartproblemen en psychoses. Sommige varianten zijn vandaag bekend als straatdrugs (zoals speed of crystal meth).
- Tapeworm pills (19e eeuw): mensen slikten bewust eitjes van lintwormen in, in de hoop gewicht te verliezen. Resultaat: ondervoeding, orgaanschade en soms overlijden.
- Liposuctie zonder medische indicatie: vaak voorgesteld als “makkelijke oplossing”, maar kan leiden tot ernstige complicaties zoals bloedklonters, infecties, littekenweefsel en zelfs dodelijke embolieën.
- Slangengif of schildklierextracten: als injecties of pillen gebruikt in de jaren 1950–60. De stofwisselingsversnelling leidde soms tot hartritmestoornissen of hartinfarcten.
- Fen-Phen (1990s): een combinatie van twee medicijnen (fenfluramine + phentermine) die aanvankelijk revolutionair leek. Werd verboden nadat bleek dat het hartklepbeschadiging en longhypertensie veroorzaakte.
- HCG-dieet: injecties met het zwangerschapshormoon HCG gecombineerd met extreem calorierestrictief dieet (500 kcal/dag). Verboden door FDA wegens inefficiëntie en risico op spierafbraak, hartritmestoornissen en galstenen.
De rode draad? Wat vandaag als revolutionair wordt voorgesteld, blijkt morgen vaak een medische nachtmerrie. Blijf kritisch, volg je lichaam op met professionele begeleiding, en wees op je hoede voor simplistische beloftes.
“If it sounds too good to be true, it probably is.”
Conclusie: probleem verschuift, niet opgelost
“Het probleem blijft bestaan of wordt zelfs erger omdat men niet weet wat de lange termijn gevolgen zijn van ingrijpen op de genstructuur.”
De moderne afslanktechnologieën – of ze nu chirurgisch, hormonaal of genetisch zijn – lijken spectaculair, maar zijn vaak slechts tijdelijke symptoombestrijding. Zonder duurzame gedragsverandering en psychologische ondersteuning blijven obesitas en het jojo-effect terugkeren.
