By francis on Apr 27, 2006 | In Dagboek, Over Taxi, De meisjes | Send feedback »
De laatste tijd een klein beetje problemen gehad met Tatyana. Eerst en vooral ga ik niet naar Siberie. De reis was te kort en te duur om iemand goed te leren kennen. Bovedien moest ik 2 maal overstappen en dus zou de reis op zich bijna twee dagen duren. Ik vroeg me af in welke toestand ik dan ginder zou toekomen. Ik zou die drie dagen in Siberie nodig hebben om te recupereren. Daarna terug bijna twee dage onderweg. Neen, dat vond ik toch een klein beetje te veel van eht goede. Bovendien bleek ze nogal ongelovig te zijn wanneer ik zei dat ik een hotel reservatie nodig had om een visum te krijgen. Zij wilde dat ik absoluut ergens in een appartement verbleef. Dat vond ik ook wel ok, maar dat ik toch een hotel moest boeken kon ze blijkbaar niet vatten. Enfin, na alles eens op een rijtje te hebben gezet besloot ik om toch maar niet te gaan. Ik vroeg of zij niet naar hier kon komen. Zeker ! Maar dan moest er geld naar Siberie gestuurd worden. Ik probeerde haar te overtuigen dat ze haar tickets even zelf betaald, meer uit zelfbehoud en een klein beetje wantrouwen. Ik zou ze terug betalen wanneer ze hier zou zijn. De eerste boze brief natuurlijk. Goed, naar de ambassade gebeld wat ik moest doen of kon doen. Uitnodiging sturen dat ik haar uitnodigde bij mij. Weer rare reacties, uitnodiging ? Niet nodig. Ik probeer uit te leggen dat ik dat niet zelf verzin. Dan weer een brief dat ze maar 100 euro pêr maand verdiend, dat ze de reis absoluut niet kan betalen. Wat ben jij voor iemand, dat je mij dat durft te vragen. Goed ik stuur een mailtje dat het wel ok is, maar dat ze me alles moet doorsturen om toch enig zicht te hebben. Neen, ik vertrouwde haar niet, normaal, welke man zou zoiets doen zonder enige garantie? Dan de klap op de vuurpijl. In Nova op de nederlandse tv, ging het over een rechter die ook een Russische in huis had genomen. Die bleek ook Tatyana te heten. Om kort te gaan, de rechter was de verspilzucht van madame beu en attendeerde haar daar op, waarop ze een zware vechtpartij hadden. Wat blauwe plekken enzo, met een aanklacht tot gevolg, poging tot moord. De rechter is zijn job kwijt en riskeert een behoorlijke gevangenis straf. Wat er ook van zij, en wie wat gedaan heeft, speelt voor mij geen rol. Ik zag me plotseling al zitten met een vrouw die me enkel wil plukken en waar ik geen antwoord op heb. Waarom zou trouwens een veel jongere vrouw mij plots willen, terwijl ik maar al te goed weet dat ik dat hier nooit zou kunnen afbrengen. Zij is 27 en ik ben bijna 46. Ik begon alles even op een rij te zetten en zag de gelijkenissen. Ik kon me best voorstellen dat Tatyana het me zo moe zou maken, dat ik wel in de fout zou moeten gaan. Een echtscheiding zou voor haar een goudmijn zijn. De alimentatie zou zowat het tienvoudige zijn van wat ze nu verdiend. Ik begreep ineens waarom al die Russische vrouwen naar hier willen komen om te trouwen. Eenmaal gescheiden gaan ze terug naar huis en hebben daar een riant leventje. Om kort te gaan heb ik haar geschreven dat ik niet meer wenste te schrijven of verder gaan met die zinloze conversaties. Ik heb niks meer gehoord.